Het overlijden is natuurlijk nooit leuk maar wordt binnen de Molukse kring niet als heel erg beschouwd. De ziel van de overleden persoon gaat namelijk naar God en dat mag gevierd worden. Niet letterlijk in de zin van een feest maar er wordt wel veel gegeten en gezongen tijdens een begrafenis.
De voorbereiding
De meeste Molukkers weten van te voren al wat voor begrafenis ze willen. Welke kleur kist, wie moeten er worden uitgenodigd, welke liedjes moeten er gedraaid/gezongen worden, etcetera. De directe familieleden regelen de gehele begrafenis. Daarnaast zijn er natuurlijk de gebruikelijke rituelen. Van de dag van overlijden tot de rouwdienst houden de kinderen vaak wake bij de overledene. De dag voor de begrafenis wordt er s’avonds een rouw/troostdienst gehouden, ook wel 'Malam Penghiburan' genoemd. De naaste familieleden zitten in een U-vorm om de kist heen waar de aanwezige hun kunnen condoleren en dit hun troost kan bieden. De kist staat vaak dan open. Er is koffie, thee en Molukse hapjes. Soms wordt er dan ook die nacht bij de overledene gewaakt.
De uitvaart
De uitvaart is een drukbezocht iets. Vele Molukkers uit het hele land komen naar de uitvaart. Het zijn niet alleen familieleden, vrienden, bekenden of collega’s maar ook pella’s (mensen van hetzelfde eiland). De mensen uit de gemeenschap zorgen dat deze mensen worden opgevangen. De dienst duurt vrij lang. Er is veel ruimte voor toespraken en er worden ook vele Molukse liedjes gezongen. Voordat de kist dicht gaat kunnen alle aanwezige afscheid nemen van het lichaam. Er is dan de mogelijkheid om eau de cologne over het lichaam te gooien. Daarna gaat iedereen naar buiten. Alleen de naaste van de overledene blijven achter. Zij nemen als laatste afscheid voordat de kist gesloten wordt. Buiten vormen mensen een erehaag, waar de kist doorheen de lijkwagen wordt ingedragen. Dan gaat de lijkwagen met de dominee voorop richting de begraafplaats. Onderweg gaat men langs het huis van de overledene. Zodoende kan de overledene afscheid nemen van zijn of haar huis. Op de begraafplaats loopt men in een stoet achter de kist aan naar de plek waar hij of zij begraven zal worden.
Op de plek waar de kist het graf ingaat worden nog enkele gebeden opgezegd. Daarna laat men de kist zakken. Alle aanwezige kunnen dan nog eenmaal langs de kist lopen en rozenblaadjes in het graf gooien. Je wenst de overledene dan “Selemat djalam”( goede reis ). Daarna gaat men het graf dichtgooien.
Na de begrafenis
Terug in de kerk is er koffie, thee en Molukse hapjes. Er worden dan dierbare herinneringen opgehaald. Vaak wanneer de dienst afgelopen is gaat de directe familie met het gezin van de overledene mee naar huis. Er wordt dan met zijn allen gegeten.
Vaak is het alleen de directe familie van de overledene die ieder jaar op de dag van overlijden langs het graf gaat om de plek netjes te maken en verse bloemen en planten te plaatsen.
De voorbereiding
De meeste Molukkers weten van te voren al wat voor begrafenis ze willen. Welke kleur kist, wie moeten er worden uitgenodigd, welke liedjes moeten er gedraaid/gezongen worden, etcetera. De directe familieleden regelen de gehele begrafenis. Daarnaast zijn er natuurlijk de gebruikelijke rituelen. Van de dag van overlijden tot de rouwdienst houden de kinderen vaak wake bij de overledene. De dag voor de begrafenis wordt er s’avonds een rouw/troostdienst gehouden, ook wel 'Malam Penghiburan' genoemd. De naaste familieleden zitten in een U-vorm om de kist heen waar de aanwezige hun kunnen condoleren en dit hun troost kan bieden. De kist staat vaak dan open. Er is koffie, thee en Molukse hapjes. Soms wordt er dan ook die nacht bij de overledene gewaakt.
De uitvaart
De uitvaart is een drukbezocht iets. Vele Molukkers uit het hele land komen naar de uitvaart. Het zijn niet alleen familieleden, vrienden, bekenden of collega’s maar ook pella’s (mensen van hetzelfde eiland). De mensen uit de gemeenschap zorgen dat deze mensen worden opgevangen. De dienst duurt vrij lang. Er is veel ruimte voor toespraken en er worden ook vele Molukse liedjes gezongen. Voordat de kist dicht gaat kunnen alle aanwezige afscheid nemen van het lichaam. Er is dan de mogelijkheid om eau de cologne over het lichaam te gooien. Daarna gaat iedereen naar buiten. Alleen de naaste van de overledene blijven achter. Zij nemen als laatste afscheid voordat de kist gesloten wordt. Buiten vormen mensen een erehaag, waar de kist doorheen de lijkwagen wordt ingedragen. Dan gaat de lijkwagen met de dominee voorop richting de begraafplaats. Onderweg gaat men langs het huis van de overledene. Zodoende kan de overledene afscheid nemen van zijn of haar huis. Op de begraafplaats loopt men in een stoet achter de kist aan naar de plek waar hij of zij begraven zal worden.
Op de plek waar de kist het graf ingaat worden nog enkele gebeden opgezegd. Daarna laat men de kist zakken. Alle aanwezige kunnen dan nog eenmaal langs de kist lopen en rozenblaadjes in het graf gooien. Je wenst de overledene dan “Selemat djalam”( goede reis ). Daarna gaat men het graf dichtgooien.
Na de begrafenis
Terug in de kerk is er koffie, thee en Molukse hapjes. Er worden dan dierbare herinneringen opgehaald. Vaak wanneer de dienst afgelopen is gaat de directe familie met het gezin van de overledene mee naar huis. Er wordt dan met zijn allen gegeten.
Vaak is het alleen de directe familie van de overledene die ieder jaar op de dag van overlijden langs het graf gaat om de plek netjes te maken en verse bloemen en planten te plaatsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten